Avrupalı araştırmacılar, -yakın zamana kadar- Batı uygarlığının hiçbir olumsuz özelliği bulunmadığı iddiasını tekrarlamanın alışkanlığı ile, “talancı, soyguncu korsanların Akdeniz’de, yalnızca Cezayir, Tunus, Trablus ve Fas’tan çıktığını” ileri sürüyorlardı. Bu tezi çürütecek -‘özkaynaklarımıza’ dayanan sınırlı araştırmalar dışında- çok fazla sayıda ve yeterli yerli bilimsel çalışma da yok maalesef. Buna bir de, bazı çevreler tarafından imanla paylaşılan Oryantalistlere karşı güvensizlik hissiyatımız eklenince, bilgi eksiğimiz uçuruma dönüşür. Ordinaryüs Profesör Salvatore Bono, Batı dünyasında da çok az sorgulanmış bu tabuyu -şimdiye kadar erişilmemiş Vatikan gizli belgeleri de dahil- bütün Batı kaynaklarını inceleyerek yıkıyor. Bir yandan devlet tarafından örgütlenen ve desteklenen korsanlıkla (Osmanlı’nın Garp Ocakları gibi) bireysel soyguncu pirat’ların farkını ortaya koyarken; diğer yandan da Müslüman limanlarında sadece Hıristiyan kölelerin bulunduğu tezini çürüterek, 15-18. yüzyıllarda İtalya’da onbinlerce Müslüman kölenin kullanıldığını belgelere dayanarak ispatlıyor. Ünlü İtalyan tarihçi Salvatore Bono’nun titiz ve de ayrıntılı bir çalışmanın eseri olan bu kitabı, ortaya çıkardığı yeni belgelerle Türklerin Akdenizliliği meselesine yeni bir ufuk kazandırıyor.
Avrupalı araştırmacılar, -yakın zamana kadar- Batı uygarlığının hiçbir olumsuz özelliği bulunmadığı iddiasını tekrarlamanın alışkanlığı ile, “talancı, soyguncu korsanların Akdeniz’de, yalnızca Cezayir, Tunus, Trablus ve Fas’tan çıktığını” ileri sürüyorlar.
