Yıllardır uyuyakalmış kiremitler darbelere direndiler,
birbirlerine daha bir sıkı kenetlendiler. Mutluluklar hüzün,
yaşanmışlar yaşanmamış, günler hafta, aylar yıl olup birbirlerini
bırakmamacasına. Çok geçmedi, indirdiler terası aşağıya. Cumbalı
katın tavanı yoktu artık. Dört duvar bütün çıplaklığıyla ortadaydı.
Sadece insanlar mı utanır utanılmaması gereken çıplaklıklarından,
evler utanmaz mı acaba? Eşyaların da bizde hatırı yok mu?
Jaklin Çelik, Kum Saatinde Kumkapı’da, bizleri İstanbul’un tarihî
semti Kumkapı’nın insanlarına, evlerine, sokaklarına, geçmişine
dair duygu dolu ve capcanlı bir yolculuğa çıkarıyor. Yaşama
uğraşının, kentin dokusunun, farklı kimliklerin ve kesişen hayatların
anlatıldığı bu öyküler Çelik’in edebiyat serüveninin ilk ürünleri, ilk
heyecanları…
