Yahya Kemal, 1903 yılında gittiği ve dokuz yıl kaldığı Paris’te kendini
canlı bir kültürel ortamın ve yenilikçi fikirlerin ortasında bulur. Bu
dönem, Paris’in kültürel tarihinin en parlak zamanlarından biridir
aynı zamanda. Yahya Kemal bu süreçte, Victor Hugo, Théophile
Gautier, Théodore de Banville gibi isimlerin şiirini de daha yakından
tanımaya başlar. Ancak onu asıl etkileyen Verlaine ve bilhassa
Baudelaire olur. Özellikle tarih ve Divan Edebiyatı üzerine yaptığı
araştırmalar sonucunda kendi geçmişini ve kültürünü de gerçek
anlamda burada keşfeden Yahya Kemal, memlekete döndüğünde
ise şiirlerini hiçbir yerde yayımlamadan, dilden dile dolaşan dizeleri
sayesinde büyük üne kavuşur.
Pınar Aka, Ses, Anlam ve Mazi adlı çalışmasında Yahya Kemal’in
şiirini kişisel ve kültürel yönleriyle ele alıp bu unsurların şiirin
inşasına nasıl katkıda bulunduklarını araştırırken, Doğu-Batı,
geleneksel-modern, imge-ses gibi ikili karşıtlıkların nasıl etkileşime
girip şiirsel bir denklemde bir araya geldiğini sorguluyor.
