“Kum pist, tribün, yedekte dolaştırılan atlar, ekserisi aşina olduğum simalar,
piste çıkan atlar, ata binmek için çalışan jokeyler, işini bitirmiş çayını içen
seyisler, simitçiler, tribünde kronometre tutanlar, ahırlar, içeride bir sürü
otomobil. Bir yaz sabahı Veliefendi, bir ilkbahar sabahı Kızılçullu ve bir
sonbahar sabahı Ankara Hipodromunda da aynı manzara görünür. (...)
Civar, hep atçıların toplandıkları kahvelerle dolu. At sahibinden seyisine,
meraklısından müşterek bahisçisine kadar bu kahvelerde hepsine rastlamak
kabil. Yattığınız otelde, akşam yemek yediğiniz lokantada hep attan ve
yarıştan bahsediliyor.”
Osmanlı’nın son döneminden günümüze kadar, Türkiye’de at yarışları
âleminin rengârenk bir hikâyesi… Yarışların kurumsal çerçevesinden yarış
mekânlarına, yetiştiriciler ve jokeylerden atların nakil koşullarına kadar,
her yönüyle tarihsel değişim süreci… Sevgilisine mektuplarında yarış
tüyoları veren Orhan Veli’den At’a Senfoni’yi yazan Necip Fazıl’a, at ve yarış
tutkunları… Bahis “rejimi”, “altılı ganyancılık”… Yarış bültenleri, tahmincileri
ve spikerleriyle kendine özgü at yarışı “medyası”...
Ozan Torun’un olağanüstü ayrıntılı çalışması Son Ayakta Kim
Geldi?, çok yönlü bir kültür tarihi niteliğinde. Gündelik hayata, eğlence
endüstrisine, onlarla birlikte medenileşme ve modernleşme algısının tarihsel
seyrine geniş açılı bir bakış sağlıyor.
